دوره‌ای در معجزات | ۱۹ بهمن ۱۴۰۲
۱۹ بهمن ۱۴۰۲
دوره‌ای در معجزات
تو که خواهان صلح هستی تنها با بخشایش کامل می‌توانی آن را بیابی.هیچ‌گونه یادگیری توسط کسی کسب نمی‌شود مگر اینکه بخواهد آن را بیاموزد و به نوعی باور داشته باشد که به آن نیاز دارد.در حالی که فقدان در آفرینش خداوند وجود ندارد، حضورش در آنچه تو ساخته‌ای بسیار آشکار است.این، در واقع، تفاوت اساسی میان آن‌ها است.فقدان بر این دلالت می‌کند که تو در وضعیتی به نوعی متفاوت از وضعیتی که در آن هستی بهتر خواهی بود.پیش از «جدایی،» که معنای «هبوط» است، هیچ‌گونه فقدانی نبود.اصلا نیازی وجود نداشت.نیازها تنها زمانی به وجود می‌آیند که خودت را محروم کنی.تو بر اساس ترتیب خاصی از نیازها که مقرر می‌کنی، عمل می‌کنی.این، به نوبهٔ خود، به ادراک تو از آنچه که هستی بستگی دارد.
دوره‌ای در معجزات | ۱۸ بهمن ۱۴۰۲
۱۸ بهمن ۱۴۰۲
دوره‌ای در معجزات
پیام‌های نفس همیشه از تو به بیرون فرستاده می‌شوند، با این باور که در ازای پیام حمله و احساس گناه تو، کسی غیر از خودت رنج خواهد برد.و حتی اگر تو رنج بکشی، باز شخص دیگری بیشتر رنج خواهد برد.فریبکار بزرگ تشخیص می‌دهد که این‌گونه نیست، اما به عنوان «دشمن» صلح، از تو با اصرار می‌خواهد که همهٔ پیام‌های نفرت خودت را به بیرون ارسال کنی و خودت را آزاد کنی.و برای اینکه تو را متقاعد کند که این امکان‌پذیر است، بدن را دعوت می‌کند تا درد را در حمله به دیگری جستجو کند، در حالی که آن را لذت می‌نامد و به عنوان رهایی از حمله به تو تقدیمش می‌کند.
دوره‌ای در معجزات | ۱۷ بهمن ۱۴۰۲
۱۷ بهمن ۱۴۰۲
دوره‌ای در معجزات
چرا بدن باید برای تو معنایی داشته باشد؟مطمئناً آنچه که از آن ساخته شده است گران‌بها نیست.و همان‌گونه که مطمئناً هیچ احساسی ندارد.آن، احساساتی را که می‌خواهی به تو منتقل می‌کند.بدن مانند هر وسیلهٔ ارتباطی پیام‌هایی را که به آن داده می‌شود دریافت و ارسال می‌کند.هیچ احساسی برای آن‌ها ندارد.تمام احساسی که در آن‌ها سرمایه‌گذاری می‌شود توسط ارسال‌کننده و دریافت‌کننده به آن‌ها داده می‌شود.نفس و روح‌القدس هر دو این را تشخیص می‌دهند، و هر دو نیز تشخیص می‌دهند که در اینجا ارسال‌کننده و دریافت‌کننده یکسان هستند.روح‌القدس این را با سرور به تو می‌گوید.نفس آن را پنهان می‌کند، زیرا می‌خواهد تو را از آن ناآگاه نگه دارد.چه کسی پیام‌های نفرت و حمله می‌فرستاد اگر درمی‌یافت که آن‌ها را برای خودش می‌فرستد؟چه کسی خودش را متهم، مقصر و محکوم می‌کرد؟
دوره‌ای در معجزات | ۱۵ بهمن ۱۴۰۲
۱۵ بهمن ۱۴۰۲
دوره‌ای در معجزات
آیا این اجتناب‌ناپذیر نیست؟تحت فرمان ترس، بدن به دنبال احساس گناه خواهد رفت، در حالی که به ارباب خود خدمت می‌کند، اربابی که جاذبه‌اش به احساس گناه تمام وهم وجودش را حفظ می‌کند.پس، این جاذبهٔ درد است.تحت حاکمیت این ادراک، بدن خدمتگزار درد می‌شود، در حالی که آن را بر حسب وظیفه جستجو می‌کند و از این ایده که درد لذت است اطاعت می‌کند.این ایده است که زیربنای تمام سرمایه‌گذاری سنگین نفس در بدن است.و این رابطهٔ نامعقول است که آن را پنهان نگه می‌دارد، و در عین حال از آن تغذیه می‌کند.آن به تو می‌آموزد که لذت بدن شادی است.با این حال با خودش زمزمه می‌کند: «آن مرگ است.»
دوره‌ای در معجزات | ۱۴ بهمن ۱۴۰۲
۱۳ بهمن ۱۴۰۲
دوره‌ای در معجزات
ناممکن است که از طریق بدن به دنبال لذت باشی و درد را نیابی.ضروری است که این رابطه درک شود، زیرا این رابطه‌ای است که نفس آن را مدرک گناه می‌داند.این براستی اصلاً مجازات‌گرانه نیست.این تنها نتیجه اجتناب‌ناپذیر برابر دانستن خودت با بدن است، که دعوتی برای درد است.زیرا ترس را دعوت می‌کند تا وارد شود و هدف تو شود.جاذبهٔ احساس گناه قطعاً با آن وارد می‌شود، و هر آنچه که ترس، بدن را به آن سوق می‌دهد در نتیجه دردناک است.آن درد همهٔ اوهام را تسهیم خواهد کرد، و وهم لذت با درد یکسان خواهد بود.
